Ik zit vol met kunstjes. Die waren nog erg duur ook. Ik heb op de universiteit geleerd hoe je een bedrijf moet managen. Ik heb talloze cursussen gevolgd en boeken gelezen over ondernemerschap, marketing en leiderschap. Vervolgens nog meer opleidingen over coaching. Nog meer boeken. Daar komt nog de enorme ervaring bij uit de praktijk.
De hoeveelheid kennis die we bezitten, is schier eindeloos. Het mooie is dat we meteen een financiële balans kunnen beoordelen, of een testuitslag, marketingplan of prospect. Onze hersenen zijn een brok aan ingesleten patronen die iets heel snel kunnen interpreteren. Daar ligt meteen het probleem: door deze sleets bewandelde paden kunnen we niet de fluistering van nieuwe inspiratie en ingevingen horen. We zijn vaak volledig geïdentificeerd met onze ervaring, ons geheugen, ons kunstje, en kunnen niet langer openstaan voor nieuwe manieren.
Terwijl de omgeving steeds onzekerder wordt, gaan wij juist harder werken op de manier waarop we het altijd gedaan hebben. We lopen vast. We snakken naar nieuwe kunstjes en doen een wanhopige poging om sociale media te omarmen, of co-creatie toe te gaan passen, of de theorie U in de praktijk te brengen.
Stop de uiterlijke kunstjes.
Ga naar binnen en vind je eigen inspiratie. Maak contact met je eigen natuurlijke aanwezigheid. Dat is de bron van waaruit je vervolgens je nieuwe doelen gaat realiseren. Van inspiratie naar realisatie, dat is ons motto. Als we vanuit onze inspiratie gaan werken, krijgen we heel andere organisaties. Echtheid. Voldoening. Intrinsieke motivatie. Nieuwe paden die leiden naar nieuwe groei, die we nu nog niet voor mogelijk houden.
Nu lijkt het moeilijk om bij onze innerlijke inspiratie te komen. Wat wil ik echt? Waar word ik als vanzelf door gemotiveerd? Wat zorgt ervoor dat ik bij mijn eigen vitaliteit kan blijven, ook al is er veel onzekerheid en hectiek om mij heen? Hoe zorg ik dat ons bedrijf verdubbeld in omzet, zonder dat ik moet leuren en sleuren? Dit vergt een andere manier van leren die begint bij het onder ogen zien van onze vaste patronen. Bij de erkenning dat onze kunstjes ons ver gebracht hebben, maar ons niet de grote doorbraak zullen geven.
Veel goeds, Patrick Roozemond Fred Steutel
|
Volg ons: