|
Mijn dochter Charlotte kreeg een boeiende opdracht van de lerares Frans: met twee medeleerlingen een video maken over Coco Chanel. De meiden schreven een script, spraken tekst in, ripten beeldmateriaal, zochten bijpassende muziek, filmden wat scènes, en plakten het geheel tot een vloeiend geheel. Charlotte kreeg er plezier in en bleef uren schaven en verbeteren.
Op zondagavond stuurde zij het resultaat naar de lerares Frans. Een halfuur later kreeg ze een mail terug ‘Prachtig! Kreeg er kippenvel van!’.
Terwijl het schoolsysteem steeds onpersoonlijker wordt, geeft deze lerares aandacht. En niet alleen schouderklopjes. Aan het begin van het jaar nam ze Charlotte even apart. ‘Ik weet dat jij presentaties geven niet makkelijk vindt, dus dit jaar zet ik je vaak voor de klas. Kun je oefenen.’ En deze lerares is niet tolerant als je een minuut te laat bent. Ik zie je.
Gezien worden.
In ons werk zijn er twee zaken: de taak en de mens. We moeten allerlei taken verrichten om ons doel te bereiken: klanten bezoeken, mensen aansturen, nieuwe producten ontwikkelen, kwaliteit controleren, financiële planning en noem maar op. En er is de ander. De mens. Vaak is de ander een onderdeel van de taak geworden zonder dat we de mens zien. De mens wordt dan een middel, een ‘human resource’, terwijl hij ook verlangt om gezien te worden..
De grootste klus is om onze eigen patronen te omarmen én in onze schoonheid te gaan staan. Die bezem is bedoeld om onze schoonheid op te poetsen. Dat we luisteren naar dat wat ons roept en blij maakt. Dat we onze missie gaan leven of dat nu harmonie scheppen is binnen de bank waar je werkt, of dat je als coach bezieling in organisaties brengt, of dat je milieu overtredingen op een website zichtbaar maakt. Het gaat er om dat we vanuit onze missie actie ondernemen en bewust contact leggen met anderen vanuit wat we te doen hebben.
Als we zelf gezien worden, vergeet je het niet snel. Ik moest vorig jaar voor een vervelend onderzoek naar het ziekenhuis en werd geholpen door een vrouwelijke arts en twee zusters. De arts gaf me een hand en begon over de procedure. De ene zuster zag me. Ze was bezig met de handeling én had alle aandacht voor mij. Kan haar blik nog voor me zien.
Als je een bezielde organisatie wilt bouwen, is het wezenlijk om de ander te zien én tegelijkertijd bezig te zijn met de kunst van het realiseren. Niet de ander motiveren, maar de ander zien zodat hij bij zijn eigen motivatie kan komen. Niet de ander willen veranderen, maar de ander zien, zodat zij zichzelf verandert. Door de mensen oprecht te zien, creëer je een basis waaruit een zinderende organisatie uit voort kan komen.
Charlotte, Amber en Ayleen kregen een 9,5. Een prachtig cijfer, maar voor mij zat de echte schoonheid in het gezien zijn.
Veel goeds,
Patrick Roozemond
Fred Steutel
|
Volg ons: